_Strona główna > Dawne Kresy > Laszki Murowane: położenie geograficzne oraz historia

Dawne Kresy

Laszki Murowane
Położenie geograficzne oraz historia

Strona niniejsza poświęcona jest położeniu geograficznemu oraz historii Laszek Murowanych k/Chyrowa znajdujących się obecnie w granicach państwa ukraińskiego. Osobne strony poświęcono laszeckim świątyniom oraz dzisiejszym kontaktom byłych Laszan z obecnymi mieszkańcami.

Laszki Murowane to byłe miasteczko na Kresach Wschodnich (dzisiejsza Ukraina), zlokalizowane w zachodniej części przedwojennego powiatu samborskiego, w województwie lwowskim i leżące przy gościńcu prowadzącym z Chyrowa do Sambora przez Starą Sól. Miejscowość położona jest u podnóża Magury Lackiej, zwanej przez miejscowych Łysą Górą (659 m n.p.m.), w dolinie górskiej rzeki Strwiąż - dopływu Dniestru (fot. obok). Przed wojną Laszki należały do diecezji przemyskiej. Północno-zachodnia część regionu z Samborem, Felsztynem, Laszkami Murowanymi, Starą Solą i Sąsiadowicami była wraz z Dobromilem, Starym Miastem i Niżankowicami obszarem wczesnego i intensywnego osadnictwa, charakteryzującego się bogactwem zabytków o zróżnicowanym charakterze. Istotne znaczenie dla rozwoju tego terenu miały żupy solne a także ośrodki magnackich dóbr.

Laszki podzielone były na miasteczko i wieś. W 1938 roku w miasteczku mieszkało 410 Polaków i 30 Ukraińców, zaś na wsi 58 Polaków, 430 Ukraińców i 6 Żydów. Mężczyźni zamieszkujący Laszki trudnili się głównie murarstwem - zawód ten był przekazywany z ojca na syna. Budowali na Kresach obiekty wojskowe i przemysłowe, m. in. we Lwowie, Pińsku, Brześciu, a po wojnie odbudowywali Wrocław, Warszawę, Gdańsk.


Łysa Góra i rzeka Strwiąż (fot. M. Oziembłowski, 02.07.2000)

Rzeka Strwiąż (fot. M. Oziembłowski, 02.07.2000)

Historia Laszek Murowanych

Miejscowość w r. 1374 została nadana Herburtom przez księcia Władysława Opolczyka. W 1 połowie w. XVI należała do Tarłów herbu Topór, którzy zapewne około połowy tego stulecia wznieśli tu zamek - siedzibę rodu. Wkrótce Mikołaj Tarło, chorąży przemyski, dworzanin i sekretarz królewski dokonał po 1560 r. lokacji miasta na prawie magdeburskim. Dobra laszeckie wraz z Chyrowem i Bąkowicami stanowiły wiano Jadwigi Tarłówny (córki wspomnianego Mikołaja i Jadwigi ze Stadnickich), wydanej ok. r. 1592 za Jerzego Mniszcha, wojewodę sandomierskiego. Pomimo statusu miejskiego i przywilejów jarmarków uzyskanych w r. 1678 staraniem Jerzego Jana Mniszcha, wojewody wołyńskiego, Laszki nie rozwinęły się, zachowując charakter osady zamkowej, całkowicie podporządkowanej rezydencji właścicieli. Lustracja z lat sześćdziesiątych w. XVIII wymienia jedynie trzydzieści trzy domy. W rękach Mniszchów Laszki pozostawały do r. 1815, tj. do sprzedaży majątku Edwardowi Zerboni de Spoletti przez Stanisława Mniszcha, austriackiego szambelana i wielkiego sokolnika królestwa Galicji i Lodomerii. Kolejnym, krótkotrwałym właścicielem resztek dóbr laszeckich był Marceli Bogdanowicz, od którego nabył je w r. 1861 Michał Krasicki. Z Laszek wywodziła się Maryna Mniszchówna - późniejsza caryca Rosji - żona Dymitra Samozwańca (ryc.).

Zainteresowanie historyków sztuki Laszkami (byli tu m.in.: Józef Mehoffer i Stefan Matejko) wiązało się z miejscowymi zabytkami: zamkiem i jego bogatymi zbiorami, ogrodem włoskim o rozbudowanej kompozycji parkowej oraz w mniejszym stopniu kościołem pałacowym. Zamek, rozebrany w znacznej części w XIX w., został doszczętnie zniszczony w r. 1914. Do obecnych czasów dotrwał jedynie niewielki fragment ściany skrzydła wsch. oraz część kamiennej płyty z herbem Topór z r. 1556. Zbiory, stopniowo rozpraszane przez cały w. XIX, rozprzedano ostatecznie na początku następnego stulecia na wielkich aukcjach w Paryżu. Tylko nieznaczny ich zespół, często za pośrednictwem kolekcji pałacu w Wiśniowcu, znalazł schronienie w muzeach Kijowa, Moskwy, Lwowa i Krakowa. Zaledwie kilka przedmiotów trafiło ostatecznie do miejscowego kościoła (późniejszej cerkwi). Nie istnieją już również fortyfikacje i zaplanowany z wielkim rozmachem ogród zamkowy, stworzone w latach trzydziestych w. XVIII przez Henryka Kleina z inicjatywy Józefa Mniszcha. O zamku w Laszkach wspomniał w swoich pamiętnikach "Trzy po trzy" Aleksander Fredro podróżujący z Cisnej do rodzinnych Rudek. Laszki Murowane były miastem prywatnym, położonym na terenie ziemi przemyskiej. Od r. 1946 miejscowość nazywa się Murowane i należy do rejonu samborskiego w okręgu lwowskim.


Ruiny zamku laszeckiego
(fot. M. Oziembłowski, 01.07.2000)

Laszanka - Maryna Mniszchówna, caryca Rosji, żona Dymitra Samozwańca

Pozostałości (ok. 2/3) kamiennej płyty
z 1556 roku z herbem Topór
(fot. M. Oziembłowski, 02.07.2000)
Zdjęcia oraz opracowanie: Maciej Oziembłowski (c)
na podstawie pracy podyplomowej Beaty Oziembłowskiej "Ocalić od zapomnienia", Częstochowa 2000 (c)
_Strona główna > Dawne Kresy > Laszki Murowane: położenie geograficzne oraz historia
AMIGO - Biuro Usług Turystycznych, ul. Forsycjowa 10, 51-253 Wrocław,
tel. (0-71) 72-555-76, tel. 0 606 99-80-60, fax: (0-71) 78-73-400, e-mail: amigo (at) amigo.wroc.pl lub amigo (at) polnet.cc
Strona AMIGO istnieje od kwietnia 1999 roku. Data ostatniej aktualizacji podstrony: 03.12.2009 - Maciej Oziembłowski (c)